ในวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2564 รัฐบาลคิวบาได้ตีพิมพ์ร่างประมวลกฎหมายครอบครัวฉบับใหม่ ซึ่งจะรับรองการสมรสของคนเพศเดียวกัน มาตรา 61 ของร่างประมวลกฎหมายระบุว่าการแต่งงานเป็น "การครองคู่กันด้วยความยินยอมระหว่างคนสองคน" โดยไม่ระบุเพศของคู่สมรส ในทำนองเดียวกัน พ่อแม่ไม่ได้กำหนดเพศตามเพศอีกต่อไป เนื่องจากมาตรา 30 และ 31 อนุญาตให้มีการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมของคนเพศเดียวกันและให้สิทธิ์ในการเป็นพ่อแก่คู่รักที่ใช้เทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ในรูปแบบต่าง ๆ อย่างชัดเจน[4][5] ประมวลกฎหมายใหม่ได้รับการตอบรับอย่างดีจากสมาคมสิทธิของกลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ แม้ว่าพวกเขาจะยังคงระมัดระวังเกี่ยวกับความสำเร็จของการเปลี่ยนแปลง[6] เมื่อวันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2564 ได้มีการจัดตั้งคณะกรรมการพิเศษขึ้นเพื่อจัดการลงประชามติ นำโดยนักการทูต อันโตนิโอ มาชิน[7][8]

ภายใต้ระยะเวลาการปรึกษาหารืออย่างกว้างขวางตั้งแต่วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565 โครงการนี้ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์จากนักเคลื่อนไหวที่สนับสนุนความหลากหลายทางเพศ ซึ่งอ้างว่าสิทธิขั้นพื้นฐานไม่ควรได้รับการลงประชามติ รัฐบาลคิวบาตอบโต้ว่าต้องการนำการเปลี่ยนแปลงกฎหมายไปใช้ในลักษณะที่สาธารณชนยอมรับ มากกว่าที่จะใช้กำลังบังคับ กระบวนการลงประชามติยังเกิดขึ้นกับฉากหลังของคลื่นของการแต่งงานเพศเดียวกันที่ถูกกฎหมายในส่วนที่เหลือของลาตินอเมริกา เพิ่มความผิดหวังในหมู่ชุมชนความหลากหลายทางเพศของคิวบาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่ช้าเมื่อเทียบกับเขตอำนาจศาลในบริเวณใกล้เคียง[9][6]

นอกเหนือจากประเด็นเรื่องความหลากหลายทางเพศแล้ว ประมวลกฎหมายครอบครัวฉบับใหม่ยังรวมถึงการคุ้มครองเด็กและวัยรุ่นที่มากขึ้น ความรับผิดชอบร่วมกันของผู้ปกครองในการศึกษาของพวกเขา และความเท่าเทียมกันในสิทธิที่เข้มงวดระหว่างชายและหญิง ประมวลกฎหมายยังรับประกันว่าผู้เยาว์มีสิทธิที่จะไม่ตกเป็นเป้าของการกีดกัน ความรุนแรง หรือการละเลยของผู้ปกครอง[10]

เมื่อวันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2565 ได้มีการนำเสนอ ประมวลกฎหมายครอบครัวรูปแบบที่ 25 ซึ่งสะท้อนถึงผลลัพธ์ขั้นสุดท้ายของการปรึกษาหารือสาธารณะและรวมถึงการแก้ไขมาตราถึง 48.73%[11]